Forum mieszkańców Zagłębia Dąbrowskiego

Brynica rzeką pokoju!
Był dziadek, który miał wnuczęta. Rozkoszne urwisy. Skore do psikusów. Ich ulubioną zabawą było wołanie pod chatką dziadka i to najczęściej w porze jego poobiedniej drzemki: – "Dziadku, Dziadku! Stlaśny wilk!!!". Kiedy dziadek wypadał z flintą w rękach i gaciach opadających na chudziutkie nożyny, wnuki wyły ze szczęścia. Do czasu. Kiedyś zjawił się najprawdziwszy wilk, a dziadek – pomimo jęków wnucząt – obrócił się w łóżku na drugi bok, mamrocząc: - "Wstrętne bachory"…

Ta bajka da się przyrównać do lamentu dobiegającego z różnych stron regionu, a najbardziej z Sosnowca: –Luuuudzie! Marginalizują nas!". Polityczni gracze i spolegliwe im organizacje (dzieciska) podnoszą wrzask o rzekomej dyskryminacji Zagłębia Dąbrowskiego wobec pobliskiego Śląska (wilk), wołając do społeczeństwa (dziadka) o zwarcie szeregów w obronie "słusznej sprawy". No to ja się pytam: – Gdzież te huncwoty były dotychczas? Co zrobiły w interesie "dziadka"? Przez minione od wyborów lata pochowały się w poselskich norkach i ani du–du. Nawet na sejmowych mównicach ich nie uświadczyłeś, chociaż to miejsce im przynależne naturalnie, jak psu gnat. Teraz, ponieważ nadchodzi trzylecie kolejnych elekcji, wypłynęły na powierzchnię i wszędzie ich pełno, oczywiście w otoczeniu wiernych zelotów. Drą się wniebogłosy: – "Ślązacy nas zżerają!". Jak tak dalej pójdzie wnet nas wezwą – Zagłębiaków – na wojnę ze Śląskiem o… Katowice. Za chwilę i tego będzie im mało, no bo Śląsk jest duuuży. Zagłębie więc zajmie z pomocą kiboli Górny Śląsk (tak będzie, bo Ślązacy to niemrawy ludek), a później Opolszczyznę i wreszcie Dolny Śląsk. Nada się wtedy łaskawie nazwy: Górne Zagłębie, Zagłębie opolskie, czy Dolne Zagłębie. Niemożliwe? A przecież prezydent Majchrowski już działa, niczym Konrad Wallenrod, na rzecz wcielenia Krakowa do Zagłębia. Później już poleci: – "Co? Nie lubią nas?" – i ciach – nasza jest Wielkopolska jako Wielkozagłąbska. Kaszubi mają brzydką gwarę? To zrobimy im Szwajcarię Zagłębiowską itp. itd. W ten prosty sposób będziemy mieć jako region bezpośredni dostęp do morza… Do nas dzisiaj należy Zagłębie, a jutro cały świat! Póki co jednak, mamy na karku Śląsk z jego imperialnymi ciągotami, a na dodatek w całym kraju mylą nas ze sobą. Co za wstyd…

Dość wiców, jak mówią moi przyjaciele z drugiej strony Brynicy. Faktem jednak jest wyjątkowa słabość naszej parlamentarnej reprezentacji na przestrzeni 20. minionych lat. I to obojętne, skąd by się nie wywodziła; jeden Dolniak wiosny nie czyni. Konia z rzędem temu, kto wymieni naszych posłów i senatorów choćby poprzedniej kadencji. Przepadli z kretesem w naszej niepamięci, a często i niesławie. A przecież zamiast dzisiejszych jęków i jeremiad o marginalizacji wystarczyło się dogadać, po pierwsze – w reprezentacji zagłębiowskiej, ponad partyjnymi podziałami; po drugie – z posłami śląskimi, nie bacząc na jakieś głupie pseudoregionalne zaszłości. Próby – i owszem – podejmowano, lecz zawsze kończyły się fiaskiem, a posłowie mniej lub bardziej udolnie kombinowali raczej we własnym interesie niż jakiejś konkretnej społeczności. Nikt ich też z radosnej działalności nie rozliczał do czasu wyborów, bo dopiero wtedy można im pokazać czerwoną kartkę. I teraz pretensje do całego świata? Nikt nas nie kocha, nikt nas nie lubi… Zresztą winni są nie tylko parlamentarzyści, ale i samorządowcy większości gmin, niedostrzegający niczego poza własnymi opłotkami. Skąd my to znamy: – "Byle moja wieś spokojna"? Bardzo chciałbym się mylić, ale nie przypominam sobie jakichkolwiek zdecydowanych i wspólnie skoordynowanych działań, służących sprawie całego Zagłębia, a nie wyłącznie interesom różnych lokalnych władyków, za nic mających integracyjne dążenia społeczeństwa regionu. Przykład? Ot, choćby wzajemne dąsy Sosnowca z Dąbrową Górniczą, Czeladzią czy Będzinem oraz wszystkich ze wszystkimi… Jeśli jest inaczej, to proszę mnie wyprowadzić z błędu.

Ślązacy też żrą się bez litości pomiędzy sobą, jednak kultura polityczna jest u nich daleko bardziej zaawansowana i na zewnątrz, przynajmniej w ramach województwa, znacznie łatwiej się dogadują, a jak zachodzi potrzeba, to wspólnie potrafią podnieść nielichy raban na cały kraj. Może to dlatego, że Śląsk ma prawie tysiącletnią historię, Zagłębie zaś ledwie stuletnią?

Pechem Śląska i Zagłębia jest żywy do dzisiaj syndrom najdłużej w Europie płonącej granicy. Tyle że po jej śląskiej stronie, w licznie tu przemieszczających się dziejowych nawałnicach, ginęli ludzie, płonęły zasobne miasta i wsie, a po zagłębiowskiej co najwyżej spalił się hektar lasu i wyginęło trochę zwierza, bo ludność ówczesnych Czeladzi i Będzina oraz okolicznych przysiółków zwiewała, gdzie pieprz rośnie, a była podobno dobrze w tym zajęciu wyćwiczona. Ciekawe że w moim pokoleniu pięćdziesięciolatków syndrom granicy zanikł niemalże całkowicie bądź zyskał wymiar żartobliwy, by teraz wybuchnąć ze zdwojoną siłą. A już całkiem piramidalne są obecnie wzajemne wyzwiska "hanysów z białostocczyzny" z "gorolami z kieleckiego" (w innym miejscu tego czasopisma państwo profesorstwo Kazimiera i Jacek Wodzowie zmagają się z próbą wyjaśnienia tego fenomenu).

Cóż więc robić? Przede wszystkim – pomyśleć dwa razy nim, w jakiejś wątpliwej sprawie niewartej funta kłaków, wytoczy się działa przeciwko Śląskowi (i Ślązakom!). Po co kłócić się o symbole i nazwy, kiedy są znacznie ważniejsze sprawy? Jedziemy na jednym wózku, czy tego chcemy, czy nie. Ponadto – natychmiast należy dogadać się w ramach wszystkich samorządów i podjąć frontalną batalię zapobiegającą samomarginalizacji (tak, tak!) regionu. To szczególnie ważne, kiedy omiata nas skrzydło światowego kryzysu, a unijne pieniądze z powodu swarów i braku zagłębiowskiej jedności przechodzą koło nosa. Wreszcie – zwyczajnie: szanować się nawzajem. Szanować podobieństwa, ale też odrębności. I stale poszukiwać punktów zbieżnych, a nie znaków podziału. Czy to tak wiele?